เดิมโยกังเป็นเยลลี่จีนทำจากเจลาตินที่ได้มาจากเนื้อแกะต้ม คำว่า "โยกัง" มีความหมายตามตัวอักษรว่า "ซุปแกะข้น" (羊 แกะ + 羹 เกิง หรือซุปข้น) เผยแพร่ให้เป็นที่รู้จักในประเทศญี่ปุ่นโดยชาวพุทธนิกายเซนในยุคคามากูระและยุคมูโรมาจิ ราวปี ค.ศ. 1191 เนื่องจากศาสนาพุทธห้ามการฆ่าสัตว์ จึงเปลี่ยนจากเจลาตินจากสัตว์มาเป็นแป้งสาลีและถั่วอาซูกิ วุ้นถูกนำมาใช้ในโยกังหลังจากถูกค้นพบในราวปี ค.ศ. 1658 ในประเทศญี่ปุ่น รูปแบบนี้กลายเป็นพื้นฐานของโยกังสมัยใหม่[2] หนึ่งในขนมญี่ปุ่นที่ได้รับความนิยมมากที่สุด มีการพัฒนาเพิ่มเติมในช่วงยุคเอโดะ เนื่องจากน้ำตาลมีจำหน่ายมากขึ้น สามารถเก็บไว้ได้นานโดยไม่ต้องแช่เย็นเว้นแต่เปิดบรรจุภัณฑ์ และเป็นกลายสินค้าของขวัญชิ้นหลัก